| 005 | Romeo i Romeo III. Plany i nadzieje.

Rukisiowa Kotałka - ja mam kobiece zdjęcia Shoi. B| Nic, tylko cycki dorysować. XDD

[ On jest bardziej kobiecy ode mnie. ;; ( patrz -> moja ikonka na Google ) ]

[ Taka Julia w krótkich włosach. xD ]

[ Uroczo i eortyczna Julka. B| ]

Shoya to wgl wyglądał kiedyś tak lajk e plastik, is fantastik, a teraz to taki sory memory, nie ta era, nie malujcie dziś rokera. ;;

Tak wgl to zapomniałam, że Shoya powinien tu wyglądać mniej-więcej tak:

[ Na tym zdjęciu ma bodajże 15 lat, ale mając 17 nadal miał białawe włosy. ]

A Koichi powinien mieć blond włosy... Czyli powinien wyglądać jakoś tak:

Kiedyś zrobię poprawioną wersję Romeo i Romeo, w której zmienią się tylko ich kolory włosów. xD

Teraz mała ciekawostka. Shoya odszedł z domu mając 17 lat.

~~~

Gatunek: yaoi

Ostrzeżenia: 

Beta: - - -

~~~

  Dzień ciągnie mi się niemiłosiernie. Z nudów czytam po raz kolejny moje ulubione yuri. Nie jest szczególnie długie, więc szybko je kończę i biorę bas w ręce.

  Wiem, że nie dostanę ze szkoły rekomendacji, czyli nie zostanę kosmetyczką. Może by tak żyć z muzyki? - przychodzi mi do głowy. Mam dobry sprzęt, ojciec się postarał. Pamiętam, jak przyszedł do mnie z gitarą i powiedział: "Chciałeś grać, więc graj.*"

  Wpatrzony w gryf gram "COWARD**". Tyle wspomnień... Powtarzam i powtarzam granie tej piosenki, mimo że ścieram paznokcie do krwi.

  O osiemnastej do moich drzwi pukają rodzice, oświadczając, że całą rodziną idziemy na bankiet. Wyczuwam okazję do odpoczynku od nich wszystkich, więc mówię, że bardzo boli mnie głowa i wolałbym zostać w domu. Jaką odczuwam ulgę, kiedy się nabierają! Jestem doskonałym symulantem.

  Godzinę później dzwonię do Koichiego.

- Kochanie, wpadaj do mnie, Rodzinka poszła na jakiś bankiet, a ja symulowałem ból głowy, więc zostałem.

- Już pędzę!

  I rzeczywiście pędzi. Tak pędzi, że aż wywraca się na schodach.

- KURWAAA!!! - słyszę przez drzwi i wychodzę na klatkę schodową.

  Chichoczę na widok Koichiego rozwalonego na schodach. Podchodzę do niego i pomagam wstać.

- Ała...

- Biedactwo... - Unoszę się na palcach i całuję go w czoło.***

  Wchodzimy do mieszkania, a następnie do mojego pokoju. Sadzam go na łóżku i idę zamknąć drzwi. Po powrocie siadam koło niego i mówię:
- Skoro jesteś obolały, to nici z seksu, co nie?
  Koichi piszczy i radośnie klaszcze w dłonie. I już pod nim leżę.
  Biorę ręce do góry. Łapie mnie jedną dłonią za nadgarstki, a drugą opiera się o materac. Wymieniamy delikatne, lecz pełne pasji pocałunki.
  Po dłuższej chwili zaczynam się niecierpliwić.
- Może byś mnie w końcu rozebrał?
- Oczywiście!
  Puszcza moje ręce i siada mi na brzuchu. Ściąga swoją, a następnie moją bluzkę i odrzuca je na bok. Muska rękoma moje boki, nachyla się i liże mój prawy sutek. Wzdycham cicho.
  Przesuwam palcem wskazującym po jego kręgosłupie i wsadzam mu dłoń pod bokserki.
  Nagle mnie olśniewa. Spycham go na bok i wyskakuję z łóżka.
- Co jest? - pyta zaskoczony. - Przecież sam chciałeś... Coś nie tak zrobiłem?..
  Zauważam łzy w jego oczach. Podchodzę do niego i przytulam.
- Nie o to chodzi... Po prostu... pomyślałem sobie, że nie musimy czekać kilku lat, żeby się uwolnić. Możemy teraz...

~~~

* Ojciec Shoi na prawdę tak do niego powiedział, o czym Shoya opowiadał w wywiadzie dla "Rock&Read".

** "COWARD", czyli wspomnieny wcześniej idealny budzik - https://m.youtube.com/watch?v=TEQzls_9bgg

***Shoya ma 170 cm lub kilka cm więcej, czyli jest wysoki, ale Koichi ma, o ile dobrze pamiętam, 178 cm wzrostu, dlatego Shoya musiał stanąć na palcach, aby pocałować go w czoło.
~~~
Dziękuję za przeczytanie i mam nadzieję, że nikt nie jest rozczarowany długością. Pierwotnie to było krótsze.